Spis treści
Rok 2025 przyniósł stabilizację na rynku paliw i energii, ale portfele kierowców aut elektrycznych odczuwają te zmiany dwojako. Z jednej strony domowe ładowanie pozostaje bezkonkurencyjnie tanie. Z drugiej – stawki na publicznych ładowarkach szybują w rejony, które stawiają pod znakiem zapytania ekonomiczny sens elektromobilności w trasie.
Analizujemy koszty przejechania 100 km. Porównujemy domowe gniazdko, szybkie stacje DC oraz klasyczną benzynę. Matematyka jest bezlitosna i pokazuje wyraźny podział rynku na dwie prędkości jeśli chodzi o koszt ładowania.
Punkt odniesienia: silnik spalinowy
Zanim przejdziemy do kilowatogodzin, musimy ustalić bazę. Średnia cena benzyny Pb95 oscyluje wokół 5,80 zł za litr. To poziom akceptowalny dla większości kierowców, choć daleki od taniości.
Typowy, nowoczesny samochód kompaktowy segmentu C spala w cyklu mieszanym około 7 litrów paliwa na 100 km. W mieście wartość ta rośnie do 8-9 litrów, w trasie przy spokojnej jeździe spada do 6.
Inne w podobnym temacie
Rachunek jest prosty. Koszt przejechania 100 km samochodem spalinowym w 2025 roku wynosi:
- Jazda oszczędna (6 l/100 km): 34,80 zł
- Jazda średnia (7 l/100 km): 40,60 zł
- Jazda dynamiczna/miejska (9 l/100 km): 52,20 zł
To są widełki, z którymi musi konkurować auto elektryczne. 40 złotych to psychologiczna granica opłacalności dla wielu użytkowników.
Domowe ładowanie: oaza taniej jazdy
Większość posiadaczy elektryków ładuje je w domu. To najtańsza opcja. Stawki za energię dla gospodarstw domowych w 2025 roku ustabilizowały się na poziomie około 1,00 – 1,10 zł za 1 kWh (uwzględniając opłaty dystrybucyjne w taryfie G11).
Zużycie energii przez samochód elektryczny zależy od modelu, pory roku i stylu jazdy. Przyjmijmy trzy scenariusze dla średniej wielkości elektryka (np. Tesla Model 3, VW ID.3):
- Lato, miasto (15 kWh/100 km).
- Cykl mieszany (18 kWh/100 km).
- Zima lub autostrada (22 kWh/100 km).
Przy cenie 1,10 zł za kWh koszty prezentują się następująco:
- 15 kWh x 1,10 zł = 16,50 zł
- 18 kWh x 1,10 zł = 19,80 zł
- 22 kWh x 1,10 zł = 24,20 zł
Nawet w najgorszym scenariuszu domowe ładowanie jest o blisko 40% tańsze od jazdy na benzynie przy oszczędnym spalaniu. Przy typowym użytkowaniu różnica jest dwukrotna na korzyść prądu.
Taryfy nocne zmieniają zasady gry
Użytkownicy świadomi kosztów rzadko korzystają z taryfy jednostrefowej G11. Przejście na taryfę G12w (weekendową/nocną) pozwala obniżyć koszt energii w dolinie nocnej. W 2025 roku realna stawka w tanich godzinach to często poniżej 0,80 zł za kWh.
Dla zużycia 18 kWh/100 km koszt spada wówczas do 14,40 zł. To równowartość niespełna 2,5 litra benzyny. W takim układzie samochód elektryczny nokautuje spalinową konkurencję kosztami eksploatacji. Warunek jest jeden: dostęp do własnego gniazdka lub wallboxa.
Publiczne ładowanie AC: pułapka średnich cen
Sytuacja komplikuje się po wyjeździe z garażu. Publiczne słupki AC (wolne ładowanie) miały być alternatywą dla mieszkańców bloków. Cenniki operatorów z listopada 2025 roku pokazują jednak spory rozstrzał.
Standardowe stawki (bez abonamentu) u głównych graczy wyglądają następująco:
- GreenWay: 1,95 zł/kWh
- Polenergia: 1,78 zł/kWh
- ChargeEuropa: 1,75 zł/kWh
- Budimex Mobility: 2,09 zł/kWh
Koszt przejechania 100 km (przy zużyciu 18 kWh) na publicznym słupku AC:
- Najtaniej (Moya Energia w promocji nocnej): 0,99 zł x 18 = 17,82 zł
- Standardowo (GreenWay): 1,95 zł x 18 = 35,10 zł
- Drogo (Power Dot): 2,48 zł x 18 = 44,64 zł
Ładowanie na mieście „z doskoku” w standardowej taryfie zbliża się kosztami do jazdy autem spalinowym. Jeśli nie mamy abonamentu, oszczędności znikają. Słupki AC opłacają się głównie w specyficznych lokalizacjach lub przy korzystaniu z promocji (np. nocne stawki Moya Energia).
Szybkie ładowanie DC: luksus w trasie
Prawdziwy wstrząs cenowy czeka kierowców w trasie, gdzie liczy się czas. Stacje DC o dużej mocy (HPC > 150 kW) to najdroższa forma uzupełniania energii. Cenniki z listopada 2025 nie pozostawiają złudzeń – wygoda kosztuje.
Analiza stawek standardowych (bez abonamentu) dla złączy HPC:
- Ionity: 3,50 zł/kWh
- Noxo: 3,49 zł/kWh
- Shell Recharge: 3,39 zł/kWh
- GreenWay: 3,15 zł/kWh
- Orlen Charge: 3,19 zł/kWh (dla złączy >125kW) – choć w promocji bywa za 2,4 zł
Tutaj matematyka staje się brutalna dla elektromobilności. Załóżmy autostradowe zużycie energii na poziomie 22 kWh/100 km (typowe dla jazdy 120-130 km/h).
Koszt 100 km na autostradzie (bez abonamentu):
- Ionity: 22 kWh x 3,50 zł = 77,00 zł
- GreenWay: 22 kWh x 3,15 zł = 69,30 zł
- Orlen: 22 kWh x 3,19 zł = 70,18 zł (w promocji 52,8 zł)
Jazda elektrykiem na autostradzie, przy korzystaniu z szybkich ładowarek w taryfie standardowej, jest o 70-90% droższa niż jazda porównywalnym autem spalinowym (koszt benzyny ok. 40 zł/100 km).
Fenomen Tesli
W zestawieniu kosztów wyróżnia się jeden operator. Tesla Supercharger utrzymuje stawki drastycznie niższe od rynkowej średniej.
- Cena standardowa HPC: 1,60 zł/kWh
- Cena minimalna (poza szczytem): 0,70 zł/kWh
Dla kierowcy Tesli (lub auta innej marki z dostępem do Superchargerów) autostradowy rachunek wygląda zupełnie inaczej:
- Standard: 22 kWh x 1,60 zł = 35,20 zł
- Poza szczytem: 22 kWh x 0,70 zł = 15,40 zł
Różnica jest kolosalna. Przejazd 100 km na Superchargerze kosztuje tyle, co spalanie benzyny (w szczycie) lub tyle, co domowe ładowanie (poza szczytem). To pokazuje, jak wielką marżę narzucają inni operatorzy lub jak odmienne modele biznesowe stosują. Tesla traktuje ładowanie jako usługę wspierającą sprzedaż aut, podczas gdy dla Ionity czy GreenWay jest to główny produkt.
Pułapka braku abonamentu
Wysokie ceny „z cennika” (tzw. ad-hoc) pełnią funkcję straszaka. Operatorzy wymuszają na użytkownikach lojalność. Posiadanie karty abonamentowej (np. GreenWay Energia Max) czy członkostwo w klubach (np. EV Klub Polska) to konieczność dla osób podróżujących w trasie.
Zniżki w abonamentach potrafią obniżyć cenę kWh o 1-1,50 zł. Wtedy rachunek za szybkie ładowanie spada do poziomu 45-50 zł za 100 km. To wciąż więcej niż benzyna przy oszczędnej jeździe, ale różnica przestaje być drastyczna.
Problem polega na fragmentacji rynku. Aby jeździć tanio po całej Polsce, kierowca musiałby opłacać kilka abonamentów jednocześnie (GreenWay, Ionity, Elocity/Budimex), co sumarycznie zjada oszczędności. Roaming (np. karta Shell Recharge czy Charge Assist) oferuje wygodę jednego „plastiku”, ale zazwyczaj dorzuca prowizję, windując ceny do poziomów Ionity (ponad 3,30 zł/kWh).
Dynamika cen i taryfy czasowe
Nowością, która w 2025 roku zyskuje na znaczeniu, są taryfy dynamiczne na stacjach publicznych. Ekoen oraz Tauron uzależniają stawkę od pory dnia czy obciążenia sieci.
- Tauron (DC): stawka standardowa 2,47 zł, ale w szczycie może skoczyć do 4,42 zł.
- Ekoen (HPC): widełki od 1,49 zł do 2,99 zł.
To mechanizm znany z rynku hotelarskiego czy lotniczego. Kierowca chcący zaoszczędzić, musi planować ładowanie poza godzinami szczytu. Wymaga to elastyczności, ale pozwala na znaczne redukcje kosztów w trasie bez wiązania się stałym abonamentem.
Segmentacja rynku
Widoczny na wykresie rozstrzał cenowy (od 0,70 zł do 4,42 zł za kWh szybkiego ładowania) dzieli użytkowników EV na trzy grupy:
- Ładujący w domu (Home Chargers):Płacą grosze (15-20 zł/100 km). Publicznych stacji używają sporadycznie, więc wysokie stawki ad-hoc ich nie bolą. Dla nich elektryk jest synonimem taniej eksploatacji.
- Użytkownicy Tesli:Cieszą się uprzywilejowaną pozycją. Nawet w trasie płacą stawki zbliżone do domowych lub akceptowalne (35 zł/100 km). System jest spójny, tani i przewidywalny.
- Floty i „nie-Tesle” w trasie:Ta grupa ma najtrudniej. Bez zaawansowanej optymalizacji (abonamenty, aplikacje, planowanie tras pod konkretnych operatorów) narażają się na koszty rzędu 70-80 zł/100 km. To prawie dwukrotność kosztów paliwa.
Przyszłość: stabilizacja czy dalsze wzrosty?
Analizując trendy z 2025 roku, widać, że era „taniego ładowania dla wszystkich” na publicznych stacjach minęła bezpowrotnie. Koszty budowy infrastruktury (przyłącza wysokiej mocy, huby z wieloma stanowiskami) są przerzucane na klienta końcowego.
Operatorzy tacy jak Polenergia (2,48 zł na autostradzie A2) czy Orlen szukają rentowności. Konkurencja cenowa pojawia się powoli i głównie w miastach (Moya, Power Dot), gdzie walka o klienta jest bardziej zacięta. Na autostradach panuje oligopol wysokich cen.
Można się spodziewać rozwoju ofert wiązanych. Darmowe pakiety kWh dodawane do ubezpieczenia (jak widoczny na grafice voucher 125 kWh od Multipolisa) czy rabaty za zakupy w sklepie przy stacji staną się standardem. Goła stawka za kWh pozostanie wysoka.
Prawdopodobny jest też dalszy rozwój taryf dynamicznych. Operatorzy będą chcieli przesuwać popyt na godziny nocne lub południowe (szczyt produkcji z fotowoltaiki), oferując wtedy stawki zbliżone do domowych. Ładowanie w „prime time” (piątkowe popołudnia, święta) stanie się dobrem luksusowym.
Wnioski dla kupującego elektryka
Decyzja o zakupie EV w 2025 roku musi być poparta twardą kalkulacją profilu użytkowania.
Jeśli 80-90% przebiegu robisz wokół komina i masz własne gniazdko – auto elektryczne jest bezkonkurencyjne finansowo. Oszczędzasz tysiące złotych rocznie względem paliwa.
Jeśli jesteś przedstawicielem handlowym robiącym 50 tys. km rocznie po autostradach i nie jeździsz Teslą – matematyka może się nie spiąć. Koszt czasu i drogiego prądu z Ionity czy GreenWay zniweluje zysk z tańszego serwisu auta.
Rynek dojrzał. Skończył się okres promocyjny, zaczął się okres liczenia każdego grosza i kilowatogodziny.
Czy Waszym zdaniem obecne ceny na stacjach Ionity czy Orlenu to wykorzystywanie pozycji rynkowej, czy realny koszt utrzymania infrastruktury? A może wolicie płacić więcej za pewność i szybkość ładowania, zamiast szukać tańszych słupków w bocznych uliczkach? Dajcie znać w komentarzach, jak wyglądają Wasze średnie koszty 100 km w tym roku.
Dołącz do dyskusji